Ośrodek KARTA z okazji 35. rocznicy powstania Komitetu Obrony Robotników zaprasza do zapoznania się z unikatową kolekcją Jacka Kuronia. To jedna z największych kolekcji imiennych znajdujących się w Archiwum Opozycji Ośrodka KARTA. Zasadniczą jej część przekazali do Archiwum Opozycji Jacek Kuroń w 1998 roku oraz Danuta Kuroń w 2006 roku. Cała kolekcja dostępna jest on-line w Bibliotece Cyfrowej Ośrodka KARTA.
„Te materiały zostały zarekwirowane przez SB podczas rewizji. Początkowo Jacek Kuroń nie zgłosił się do UOP. Dziennikarze jednak, nękając go pytaniami, wymogli w końcu, że wiosną 1998 r. telefonicznie poprosił o zwrot materiałów. Niezwłocznie przyjechano z UOP i korytarz jego mieszkania na Żoliborzu zastawiono czterema wielkimi pudłami po telewizorach wypełnionymi po brzegi „depozytem”. Jacek nie wiedział, co z tym zrobić. Wreszcie bez oglądania czegokolwiek przekazał je do Archiwum Opozycji w Ośrodku Karta, gdzie od dawna zajmujemy się dokumentowaniem działań opozycji w PRL.” – wspominał prezes Ośrodka KARTA, Zbigniew Gluza.
Dużą część spuścizny stanowią teksty własne Jacka Kuronia: maszynopisy, notatki, artykuły, rozdziały książek i teksty niepublikowane. Z dokumentów obrazujących działalność Komitetu Obrony Robotników i KSS „KOR” do najciekawszych należą „dzienniki pokładowe”, komunikaty i oświadczenia, skargi pisane do KOR-u. W zbiorze znajdują się również dokumenty ukazujące działania systemu represji w PRL wymierzone przeciwko Jackowi Kuroniowi: rewizje i przeszukania z lat 1964-82, sprawy sądowe i aresztowania z lat 1965-91, proces z lat 1982-84. Kolekcję uzupełniają dokumenty rodziny Jacka Kuronia, medale, dyplomy i odznaczenia oraz zbiór wycinków prasowych z publikacji polskich i zagranicznych, a także 1058 prywatnych listów od i do Jacka Kuronia (z czego ponad połowa to korespondencja z żoną Grażyną - „Gajką”).
O tym, jak ważna jest kolekcja Jacka, mówił Zbigniew Gluza: „W «Karcie» w 2004 roku napisaliśmy: «Po śmierci Jacka spotkaliśmy się z wieloma sygnałami, że właśnie na Jego cześć należy wrócić do źródeł, w imię Jego drogi zbierać dalej rozproszone świadectwa tamtej historii, stworzyć kolekcję-symbol». I wtedy na końcu dopisaliśmy: «Tak się stanie», bez stuprocentowej pewności. Teraz to się staje”.
