W przeciągu ubiegłego roku napisałam [...] teksty o tematyce, którą można określić jako polityczną. [...] w momencie ostrego napięcia politycznego zaistniała sytuacja, w której ulotka stała się jedynym sposobem wypowiedzi. Dyskusja, o którą wołali studenci, nie doszła do skutku, zamiast argumentów stosowano represje. [...] jestem przekonana, że masowy ruch protestu młodzieży stanowił zjawisko z punktu widzenia społecznego pozytywne i napawające optymizmem; świadczył o istnieniu autentycznego i powszechnego zaangażowania obywatelskiego. Fakt, że ów spontaniczny ruch spotkał się nie ze zrozumieniem, lecz z represjami — czy to z przemocą fizyczną, jaką była akcja milicyjna w dniu 8 marca i następnych, czy to z późniejszymi aresztowaniami i sankcjami dyscyplinarnymi — dowodzi jedynie, że jakieś mechanizmy w naszej organizacji społecznej są nie dość elastyczne, by młode pokolenie mogło w ich ramach dążyć do urzeczywistnienia swoich ideałów.

6 maja

W lipcu bieżącego roku Wojewoda Poznański działając w porozumieniu z Ministrem Kultury i Sztuki cofnął dotację dla Teatru Ósmego Dnia. W ten sposób nasz zespół utracił materialne podstawy działania: zostaliśmy pozbawieni sali, sprzętu, elementów scenografii, kostiumów oraz stałego wynagrodzenia za pracę. Obawiamy się też, że to posunięcie władz jest kolejnym krokiem – po zakazie wyjazdów zagranicznych – zmierzającym do ograniczenia lub całkowitego uniemożliwienia prezentacji naszych przedstawień. Mimo tego – przekonani o społecznym sensie i potrzebie kontynuowania naszej pracy twórczej – zdecydowani jesteśmy nadal prowadzić działalność artystyczną. 

12 września