Wy­je­cha­łem na re­wi­zję do Tech­ni­kum Rol­ni­czo-Su­szar­ni­cze­go w Ja­bło­niu, po­wiat Par­czew. Szko­ła mie­ści­ła się w pięknym pała­cu, na­le­żą­cym przed woj­ną do hra­bie­go Au­gu­sta Za­moyskie­go. [...] Pa­łac oto­czo­ny był do­brze je­szcze za­cho­wa­nym parkiem, który do­cho­dził do ka­na­łu Wieprz–Krzna — chlu­by lu­bel­skich me­lio­ran­tów, a prze­kleń­stwa okolicz­nych rol­ni­ków. Kanał dłu­go je­szcze po uro­czy­stym otwar­ciu, w obe­cno­ści pierw­sze­go se­kre­ta­rza KC PZPR Władysła­wa Go­muł­ki, nie speł­niał swo­je­go za­da­nia. Miał usu­wać w mo­krych la­tach nadmiar wo­dy z łąk i pól, a w la­tach su­chych na­wa­dniać je. Speł­niał tyl­ko jedno z wy­zna­czo­nych za­dań — usu­wał wo­dę, wy­su­sza­jąc oko­licz­ne łą­ki. Wykonanie by­ło spar­ta­czo­ne. Win­nych brak.

W tym cza­sie też wy­bu­do­wa­no w go­spo­dar­stwie po­moc­ni­czym przy tech­nikum su­szar­nię pasz, spro­wa­dzo­ną za cięż­kie de­wi­zy. Su­row­cem dla tej su­szar­ni mia­ła być tra­wa z łąk, której po od­da­niu ka­na­łu po­win­no być, we­dług obli­czeń speców agro­no­mów, pod do­stat­kiem. Oka­za­ło się jed­nak, że mo­ce pro­duk­cyj­ne suszar­ni by­ły wy­ko­rzy­sty­wa­ne tyl­ko w 25%, a to głów­nie z bra­ku su­rowca, czy­li tra­wy. [...] Przy­no­si­ła [suszarnia] co­rocz­nie oko­ło pół mi­lio­na zło­tych strat [...]. Gdy­by mo­ce pro­duk­cyj­ne suszar­ni by­ły w peł­ni wy­ko­rzy­sta­ne, też by­ła­by stra­ta, po­nie­waż ko­szty pro­duk­cji znacznie przewyższa­ły do­cho­dy. [...] Należało prze­cież kupić i przy­wieźć ze Ślą­ska kil­ka­dzie­siąt wa­go­nów wę­gla, by móc su­szyć tra­wę. Tym­cza­sem w le­cie tra­wę moż­na wy­su­szyć na słoń­cu cał­ko­wi­cie za dar­mo.

Jabłoń, 10 gru­dnia

Wy­je­cha­łem w te­ren, do go­spo­dar­stwa po­moc­ni­cze­go przy Tech­ni­kum Rol­ni­czo-Su­szar­ni­czym w Ja­bło­niu. [...] Wi­dać tam by­ło na każ­dym kro­ku ba­ła­gan i brak ja­kiej­kol­wiek go­spo­dar­no­ści. Bu­dyn­ki go­spo­dar­cze nie by­ły re­mon­to­wa­ne i gro­zi­ły zawaleniem. Daw­ny bu­dy­nek ad­mi­ni­stra­cyj­ny fol­war­ku wy­ko­rzy­sty­wa­ny był obe­cnie na mie­szka­nia dla pracowni­ków. Nie remontowa­no go od upań­stwo­wie­nia dóbr hra­bie­go Za­moyskie­go, czy­li od za­koń­cze­nia woj­ny. [...] Do po­je­nia krów przywożono wo­dę becz­ko­wo­zem, po­mi­mo że obok go­spo­dar­stwa prze­bie­gał wo­do­ciąg. Wszy­st­kie zanied­ba­nia spo­wo­do­wa­ne by­ły nie­gospo­dar­no­ścią kie­row­ni­ków, którzy by­li też czę­sto zmie­nia­ni, prze­waż­nie za nieudol­ność i pi­jań­stwo. [...]

Po­wo­ła­łem ko­mi­sję [...]. Uda­łem się na cze­le tej ko­mi­sji do go­spo­dar­stwa na lu­stra­cję pry­wat­nych kur­ni­ków i chlewików, pozbi­ja­nych z de­sek, dyk­ty, bla­chy i pa­py. U kil­ku pra­cow­ni­ków stwier­dzi­li­śmy do­brze roz­wi­nię­te ho­dow­le trzo­dy chlew­nej. Kosztem pań­stwo­wej ka­sy tu­czo­no pry­wat­ne świ­nie. [...] Obo­ro­wy Ste­fan P. miał w swo­ich chle­wi­kach 21 świń (do­pu­szczal­ne były dwa tucz­ni­ki w cią­gu ro­ku).

[...] Opi­sa­łem wszy­st­kie nie­pra­wi­dło­wo­ści w pro­to­ko­le re­wi­zji [...]. Czy to przy­nio­sło ja­ki­kol­wiek sku­tek, mia­łem poważ­ne wątpli­wo­ści. Prze­cież nie­u­ję­cie w ewi­den­cji księ­go­wej su­szar­ni o war­to­ści 8 mi­lio­nów zło­tych by­ło usta­lo­ne z jed­no­st­ką nadrzęd­ną, której za­le­ża­ło na tym, aby wy­ka­zy­wać w do­ku­men­tach księ­go­wych jak naj­mniej­sze straty.

Jabłoń, 7 ma­ja

Wy­je­cha­łem do Ośrod­ka Do­świad­czal­no-Eks­plo­a­ta­cyj­ne­go Re­gio­nu Ka­nał Wieprz–Krzna w So­sno­wi­cy, po­wiat Par­czew.

Re­wi­zję prze­pro­wa­dzi­łem w za­kre­sie go­spo­dar­ki ener­gią elek­trycz­ną. [...] Kon­tro­lę za­rzą­dzo­no na wnio­sek głów­nej księ­go­wej Ma­rii B., która nie mo­gła po­ra­dzić so­bie z nadu­ży­cia­mi, ja­kie tu pro­wa­dzo­no, a które to­le­ro­wa­ne by­ły przez jed­no­st­ki nadrzędne. [...]

Edward T., za­tru­dnio­ny ja­ko in­spek­tor tech­nicz­ny, za­ło­żył so­bie [obok Ośrodka] wy­twórnię ma­te­ria­łów bu­dow­la­nych. Do szopy, w której pro­du­ko­wał pły­ty wióro­we, tzw. su­pre­my, podłą­czył od li­nii elek­trycz­nej w Ośrod­ku za­si­la­nie sil­ni­ka. Po­nad­to wy­bu­do­wał na te­re­nie Ośrod­ka dru­gą szo­pę, do której prze­pro­wa­dził nie­le­gal­ne za­si­la­nie od słu­pa betonowego prze­wo­dem ukry­tym w zie­mi. Gro­zi­ło to śmier­telnym po­ra­że­niem. [...] Dy­rek­tor jed­no­st­ki nadrzęd­nej nie re­a­go­wał. Kie­row­ca Jan H. [...] do­łą­czył pro­wi­zo­rycz­ną in­sta­la­cję bez licz­ni­ka do piw­ni­cy, gdzie miał spa­war­kę elektrycz­ną. [...] W mie­szka­niach służ­bo­wych licz­ni­ki by­ły roz­plom­bo­wa­ne. [...]

Ra­chun­ki pła­cił Wo­je­wódz­ki Za­rząd Me­lio­ra­cji Wod­nych. Je­go dy­rek­tor inż. Wa­le­rian Cz. nie wy­cią­gał żad­nych dyscyplinar­nych wnio­sków. [...] Dy­rek­to­rzy czę­sto chcą ucho­dzić wśród za­ło­gi za „rów­nych chło­pów” lub też współdziałają w ma­chi­na­cjach. Nie na­le­ży się te­mu dzi­wić, wy­star­czy przej­rzeć ich ży­cio­ry­sy. Dy­rek­tor Wa­le­rian Cz. był nie­daw­no je­szcze za­stęp­cą dy­rek­to­ra W[ydziału] R[olnictwa] i L[eśnictwa] P[rezydium] W[ojewódzkiej] R[ady] N[arodowej] w Lu­bli­nie, gdzie wy­ka­zał się kom­plet­ną in­do­len­cją, i ja­ko za­słu­żo­ny dzia­łacz ZSL dostał kop­nia­ka w górę.

Sosnowica, 2 czerw­ca

Uda­łem się na pla­no­wą re­wi­zję do Wo­je­wódz­kie­go Ośrod­ka Po­stę­pu Rol­ni­cze­go w Koń­sko­wo­li. [...]

Obe­cnie te­re­nem dzia­łal­no­ści Ośrod­ka jest wo­je­wódz­two, a po­prze­dnio by­ło kil­ka wo­je­wództw. Cie­ka­we, że choć te­ren dzia­łnia zmniejszył się pię­cio­krot­nie, za­tru­dnie­nie wzro­sło o 25 osób. Wszy­scy fa­chow­cy od rol­nic­twa pcha­ją się tu do ro­bo­ty na stanowi­ska in­spek­to­rów re­jo­no­wych, tzw. wdro­że­niow­ców. Wy­na­gro­dze­nie sto­sun­ko­wo wy­so­kie, a pra­ca nie­wy­mier­na. Sie­dzą fa­ce­ci prze­waż­nie w do­mach i upra­wia­ją swo­je dział­ki z po­rzecz­ka­mi i róża­mi.

16 lu­te­go