Stojąc na stanowisku samostanowienia narodów, Ukraińska Rada Narodowa jako konstytuanta postanawia:
1. Cały etnograficzny obszar Austro-Węgier, a zwłaszcza Galicja Wschodnia z granicą na rzece San z włączeniem Łemkowszczyzny, północnozachodnia Bukowina z miastami Czerniowce, Storożyniec i Seret, a także ukraiński obszar północno-zachodnich Węgier tworzą jednolite terytorium ukraińskie.
2. Terytorium to konstytuuje się jako Ukraińskie Państwo. Postanawia się, iż odpowiednie działania zostaną podjęte do wprowadzenia tej decyzji w życie.
3. Mniejszości narodowe na ukraińskim terytorium — przy czym Żydzi uznani zostają za oddzielny naród — zostają wezwane do natychmiastowego ukonstytuowania się i przysłania swych przedstawicieli do Ukraińskiej Rady Narodowej w proporcji odpowiadającej ich liczebności.
4. Ukraińska Rada Narodowa przygotuje konstytucję kraju, która oparta będzie na zasadzie powszechnego, równego, tajnego i bezpośredniego prawa głosu wraz z proporcjonalną reprezentacją z prawem kulturalnej autonomii mniejszości i z prawem posiadania w administracji przedstawicieli reprezentujących narodowe mniejszości.
5. Ukraińska Rada Narodowa żąda, aby terytorium zorganizowane obecnie w ukraińskie państwo posiadało bezwarunkowo przedstawicieli na konferencji pokojowej.
6. Austro-węgierski minister spraw zagranicznych baron Burian traci prawo prowadzenia rozmów w imieniu ukraińskiego terytorium.
Lwów, 18 października
Maciej Kozłowski, Między Sanem a Zbruczem. Walki o Galicję Wschodnią 1918–119, Kraków 1990.