Byłem w STS-ie na przedstawieniu Agnieszki [Osiecka] i Andrzeja [Jarecki] pt. „Oskarżeni”. Pewnie, że nie jest to dramaturgia na miarę Szekspira, ale samo życie na pewno. W „Oskarżonych” autorzy rozprawiają się z wieloma szkodliwymi przejawami życia, z obyczajowością, zabobonem i ciemnotą, pieniactwem i kłótliwością, złodziejstwem i łapownictwem. STS-owcy są cudowni. 

Warszawa, 26 stycznia

Szanowny Towarzyszu!

Ostatnie przedstawienie prowadzonego przez nas teatru STS, które nosi tytuł „Mnie nie jest wszystko jedno”, spotkało się z różnorodnym przyjęciem. Wiadomo nam, że w warszawskim środowisku partyjnym na temat tego przedstawienia od pewnego czasu wygłasza się wiele krytycznych uwag, które w sposób zresztą mało sprecyzowany przekazał nam pracownik Wydziału Kultury KC, tow. Witold Skrablak. Nie wchodząc w tej chwili w szczegóły, pragniemy poinformować Was, Towarzyszu Sekretarzu, że zamiast merytorycznej dyskusji spotykamy się z mniej lub bardziej tendencyjną i fałszywą interpretacją naszych intencji, a także z represjami, w rodzaju niewydania dwóm członkom Rady Artystycznej naszego teatru paszportów. Insynuuje się nam między innymi, że działamy pod wpływem tow. Romana Zambrowskiego. Puszczono nawet plotkę, że w teatrze odbyło się spotkanie z nim. [...]

Nie mamy żadnych możliwości publicznego odcięcia się od podobnych insynuacji, i dlatego zwracamy się bezpośrednio do Was, Towarzyszu Sekretarzu, by Was zapewnić, że głęboko nas one dotknęły. Te podstępne chwyty mają zapewne na celu skłócenie nas z linią polityczną, którą Wy reprezentujecie i realizujecie, a którą my staramy się służyć całą swą dziesięcioletnią działalnością w teatrze, w miarę naszych sił i umiejętności. 

Chcemy Was zapewnić, Towarzyszu Sekretarzu, że nie daliśmy się i nie damy wykorzystać przeciwko Wam, a także nie chcemy dopuścić do tego, by nas z Wami skłócono. W związku ze sprawami, które wyżej poruszylismy, prosimy Was o przyjęcie kierownictwa naszego teatru. 

Warszawa, 7 maja