W polityce wewnętrznej kraju jego kierownictwo na czoło wysunęło problem porozumienia narodowego, wspólnego, konstruktywnego wysiłku. A jaką postawę przyjęły w tej kwestii teatry? Mimo wielu apeli, spotkań i narad najogólniej rzecz biorąc znaczna część teatrów wyczekiwała na rozwój wydarzeń. Brak było (z nielicznymi wyjątkami) aktywnej postawy ideowo-artystycznej wspierającej otwarcie program odnowy. Ale niestety, nie należały również do rzadkości postawy kontestujące. Najczęstszym zabiegiem repertuarowy było eksponowanie nurtu martyrologicznego przy pomocy zestawień klasyki polskiej z odpowiednimi pozycjami współczesnymi.
Warszawa, 5 października
Aktualne problemy życia teatralnego, Warszawa 1983, cyt. za: Teatr drugiego obiegu. Materiały do kroniki teatru stanu wojennego 13 XII 1981–15 XI 1989, oprac. i red. Joanna Krakowska-Narożniak, Marek Waszkiel, materiały zebrał zespół pod kierunkiem Marty Fik, Warszawa 2000.
