Włochy, które oczywiście pozostawiają Führerowi podjęcie wszelkich decyzji, informują, że ciągle jeszcze mają możność zwołania konferencji z udziałem Francji, Anglii i Polski, na następujących zasadach:

1. Zawieszenie broni z pozostawieniem armii na zajmowanych przez nie obecnie pozycjach.
2. Zwołanie konferencji w ciągu 2–3 dni.
3. Rozstrzygnięcie sporu polsko-niemieckiego w sposób, który wobec istniejącej sytuacji byłby oczywiście korzystny dla Niemiec. [...]

Gdańsk jest już niemiecki i Niemcy zabezpieczyli już większą część swych żądań; co więcej — otrzymali nawet „moralną satysfakcję”. Godząc się na proponowaną konferencję, osiągną wszystkie swoje cele i w ten sposób zapobiegną wojnie, która grozi przekształceniem się w niezwykle długą wojnę światową.

Berlin, 2 września