20 lat temu – 27 września 1991 – zmarł Stefan Kisielewski – publicysta, pisarz, krytyk muzyczny, kompozytor, felietonista m.in. „Tygodnika Powszechnego”. W latach 1957–1965 był posłem na Sejm PRL z koła posłów katolickich „Znak”. W 1964 jako jeden z sygnatariuszy podpisał List 34. 

W 1968 zabroniono mu publikacji na trzy lata, gdy na Zjeździe Związku Literatów Polskich skrytykował cenzurę, określając sytuację przez nią stworzoną – dyktaturą ciemniaków. 

W latach 1968–1980 pisał osobisty dziennik, w którym pod datą 8 czerwca 1968 zanotował:

„Upał ogromny – ze 30 stopni w cieniu. Piszę kołysankę, wieczorem idę na koncert. Forsy nam starczy na parę miesięcy, stworzono mi więc, co mnie wciąż frapuje, osobliwą karę: życie w łagodnej próżni, w samym środku gotującej się jak kocioł Warszawy. Jak długo można żyć i pisać bez społecznego odzewu, dla siebie, po klasztornemu […]? Oto jest pytanie – jak długo? Jednak w okresie stalinowskim w Krakowie było mi łatwiej – miałem swoje środowisko, zaplecze, przyjaciół. W Warszawie jest demoniczniej, bardziej po Sowiecku. Ale cóż: żyć trzeba!”.