Osiedlenie następuje na bezpośredni rozkaz Reichsführera SS. Ten rozkaz jest dla nas zobowiązaniem, które wykracza poza ramy normalnego wykonania rozkazu, gdyż Reichsführer SS oczekuje od Was nie tylko formalnego wykonania jego woli, lecz także tego, byśmy wszystkim przybyłym z różnych części Europy Volksdeutschom zbudowali tu nową ojczyznę, dali zdrowe podstawy bytu i stworzyli warunki rozwoju przyszłych pokoleń. Zabezpieczenie wszystkich zdobytych terenów na przyszłość zależne jest jedynie od tego, czy człowiek niemiecki zapuści korzenie w tej ziemi. Kto popełnia błąd lub zbyt lekko podchodzi do zadania, szkodzi niemieckiemu narodowi w jego przyszłym bycie i takie postępowanie jest najcięższą zdradą naszych powinności.

Dlatego od wszystkich biorących udział w akcji oczekuję wytężonej pracy, bezwarunkowego wykonywania zadań i zrozumienia ludzi. Zadanie to może być wykonane tylko przy wielkiej cierpliwości i zrozumieniu potrzeb, a przede wszystkim właściwym kierowaniu tymi ludźmi, którzy żyli poza narodem niemieckim i cierpieli pośród obcych. Nie ma znaczenia, kto jakim mówi językiem, czy posiada wiadomości, które wydają się dzisiaj każdemu Niemcowi zupełnie oczywiste; znaczenie ma tylko sprawa ratowania niemieckiej krwi.

Lublin, 22 listopada 1942