Specjalne stanowisko, zajęte wobec nas przez partię podejrzanych umysłów, podszywającą się pod miano „głos młodzieży”, a nie mającą z nim nic wspólnego, zmusza nas do energicznego wystąpienia przeciwko rozpowszechnianiu bezpodstawnych, mówiąc wprost, bardzo dla ogólnego dobra szkodliwych złudzeń. [...] Wszyscy ci krzykacze głoszą hasło wolności, ale tylko głoszą. Ich postępowanie charakteryzuje dążność do zabicia kiełkującej myśli, zabicia krytycyzmu, zniszczenia wszelkiej indywidualnej samodzielności. Chcieliby oni prowadzić, ale sami nie widzą dokąd i nie widzą dróg prowadzących do ostatecznego celu. Chcieliby zmienić innych w stado i pędzić je batem solidarności koleżeńskiej. Nie pozwalajcie przeto robić z siebie narzędzi walki o prawa kasty, podstępnie kryjącej się pod płaszczykiem ogólnonarodowych ideałów. Nie dajcie się zwodzić błędnym ognikom i nie powiększajcie liczby ofiar za sprawę, która nie jest ich warta.
Warszawa, 13 lutego
Polska w latach 1864–1918. Wybór tekstów źródłowych do nauczania historii, pod red. Adama Galosa, Warszawa 1987.